Data urodzenia w CV

Wysyłając swój życiorys w odpowiedzi na wybraną ofertę pracy, zmierzasz się z grupą pozostałych aplikantów, którzy konkurują z tobą nie tylko pod względem doświadczenia, umiejętności czy wykształcenia, ale również i wieku.

To, czy pracodawca preferuje młodego kandydata o niewielkim doświadczeniu, czy też takiego, który pracuje w swoim zawodzie od wielu lat, zależy przede wszystkim od rodzaju stanowiska i polityki firmy odnośnie zatrudnianych grup wiekowych.

Twoja data urodzenia w CV w żadnym wypadku nie powinna być jednak powodem do dyskryminacji.

Czy podawanie daty urodzenia w CV jest w Polsce obowiązkowe?

Nie, nie ma takiego obowiązku. Jeśli chcesz, możesz pominąć tę informację w swoim życiorysie. Nie oznacza to jednak, że prawo zabrania pracodawcy pytania o twój wiek.

Według art. 22.1. Kodeksu Pracy rekruter może zażądać od kandydata następujących danych:

• imienia i nazwiska,
• numeru telefonu lub adresu mailowego,
• daty urodzenia,
• wykształcenia,
• kwalifikacji zawodowych,
• przebiegu dotychczasowego zatrudnienia.

Jak łatwo zaobserwować, data i miejsce urodzenia w CV to według prawa pracy dwie różne kwestie. O ile twój wiek to informacja, o którą legalnie pracodawca może się dopytywać, to twoje miejsce urodzenia nie powinno go interesować.

Data urodzenia w CV a RODO

Powyższe przepisy pozostają w zgodzie z wprowadzonym w 2018 roku Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO) regulującym prawa i obowiązki przedsiębiorców w zakresie prywatnych informacji pracowników.

W myśl RODO data urodzenia to informacja, którą pracodawca ma prawo przetwarzać na potrzeby rekrutacji bez względu na to, czy ujmiesz w swoim CV specjalną klauzulę.

Czy pracodawca może dyskryminować mnie ze względu na wiek?

Zdecydowanie nie. Ta kwestia również jest uregulowana prawnie. Artykuł 11.3 Kodeksu Pracy mówi, że:

„Jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony, zatrudnienie w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy – jest niedopuszczalna”.

Jeśli więc twoja kandydatura została odrzucona tylko dlatego, że – zdaniem pracodawcy – jesteś za młody lub za stary na dane stanowisko, możesz złożyć skargę do Państwowej Inspekcji Pracy.

Jeśli uda ci się udowodnić, że pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, masz prawo do odszkodowania nie niższego niż minimalne wynagrodzenie za pracę (górna granica nie jest określona).

Czy moja kandydatura może zostać odrzucona ze względu na brak daty urodzenia w CV?

Nie musisz się tego obawiać. Jeśli decydujesz się nie ujawniać swojej daty urodzenia w curriculum vitae, na pewno nie będzie to powodem, aby rekruter przestał się nim interesować, zwłaszcza gdy spełniasz oczekiwania pod względem doświadczenia i kompetencji.

Pamiętaj jednak, że nawet jeśli nie podasz dokładnej daty urodzenia, wiek w CV nie do końca da się zataić. Rekruter może go sobie mniej więcej obliczyć na podstawie tego, kiedy ukończyłeś studia, czy jak długo pracujesz. A nawet jeśli nie, to w trakcie rozmowy o pracę ta kwestia może zostać poruszona.

Zastanów się więc, czy wysyłając swój życiorys do polskiej firmy, faktycznie warto przemilczeć, ile masz lat. Dokładna data czy choćby rok urodzenia w CV od samego początku pozwolą rekruterowi mieć jasność w tym zakresie.

Gdzie i jak wpisać w CV swój wiek?

Data urodzenia jest częścią twoich danych osobistych, więc jeśli zdecydujesz się na jej podanie do curriculum vitae, powinna się ona znaleźć właśnie w tej sekcji.

Według polskich standardów możesz wybrać dowolną z poniższych form:

• 07.06.76
• 7 czerwca 1976
• 7 VI 1976

Data urodzenia a CV w innych językach

Pamiętaj, że przedstawione ci dotychczas informacje dotyczą sytuacji, kiedy piszesz swoje CV po polsku i wysyłasz je do polskiej firmy.

Trochę inaczej wygląda kwestia daty urodzenia w życiorysie wysyłanym poza granice Polski. To, czy w CV podaje się wiek, zależy od prawa danego kraju.

Jeśli starasz się o pracę w Anglii, USA lub Australii, w żadnym wypadku nie podawaj swojej daty urodzenia. Prawo antydyskryminacyjne obowiązujące w tych krajach wyraźnie tego zabrania.

We Francji podanie wieku w CV jest opcjonalne, ale za to w Niemczech zwyczajowo pracodawcy oczekują tej informacji.

Jeśli masz problem ze stworzeniem swojego życiorysu po angielsku czy niemiecku, pomoże ci w tym Jobseeker, gdzie w kilku prostych krokach możesz wykreować CV w różnych językach i dowolnie dobrać jego szablon.

Ageizm i stereotypy dotyczące wieku w pracy

Czy pracodawca może mieć preferencje odnośnie wieku kandydata? Teoretycznie nie, przynajmniej według polskiego prawa.

W praktyce jednak w polskich realiach często pojawiają się ogłoszenia oferujące pracę ludziom „młodym i dynamicznym”. Tego rodzaju dyskryminacja ze względu na starszy wiek jest ageizmem. Jej odpowiednikiem w odniesieniu do młodszych ludzi jest tzw. adultyzm. Obie mogą mieć wydźwięk negatywny lub pozytywny

Co za nimi stoi? Najczęściej ma to związek z pewnymi faktami oraz stereotypami funkcjonującymi w społeczeństwie.

Młodszy pracownik jest tańszy

Jeśli jesteś zaraz po studiach i dopiero zaczynasz swoją karierę zawodową, trudno ci będzie domagać się wysokich zarobków. Pracodawca o tym doskonale wie. W przypadku gdy dane stanowisko nie wymaga zbytniego doświadczenia, będzie wolał wybrać młodszego kandydata, któremu może zapłacić mniej niż komuś z wieloletnim stażem pracy.

Młodszego pracownika łatwiej przeszkolić

Masz dwadzieścia kilka lat? Zapewne twój umysł działa o wiele sprawniej niż kiedy dobijesz pięćdziesiątki. Łatwiej i szybciej idzie ci nauka, jesteś elastyczny i otwarty na zmiany. Wiele firm wybiera takich kandydatów, których łatwo będzie nauczyć konkretnych technik i metod pracy i którzy nie będą narzekali, że wcześniej robili to inaczej.

Starszy kandydat nie zwolni się po kilku miesiącach

Tego rodzaju „dyskryminacja pozytywna” działa również w drugą stronę i zdarzają się sytuacje, kiedy firmy bardziej cenią osoby po czterdziestce niż dwudziestokilkuletnie.

Zatrudniając starszą osobę, prawdopodobieństwo, że po kilku miesiącach zrezygnuje ona z pracy, jest mniejsze. Stabilność jest dla niej zwykle ważniejsza niż ciągła pogoń za karierą. Dla pracodawcy oznacza to, że nie straci zainwestowanych pieniędzy i czasu, a także że nie będzie musiał od nowa szukać kandydata na dane stanowisko.

Starszy kandydat zna się lepiej na swojej pracy

Kolejną „etykietą”, jaką pracodawcy często przyklejają zarówno kandydatom, jak i pracownikom jest opinia, że wieloletnie doświadczenie daje gwarancję odpowiedniego przygotowania do wykonywanego zawodu. Co więcej, Polska jest krajem dość tradycyjnym i często hierarchia ważności w danej firmie idzie w parze z wiekiem pracowników.

Przykładów świadomej lub podświadomej dyskryminacji ze strony rekruterów można by mnożyć.

Oczywiście, rzeczywistość często okazuje się zupełnie inna: starszy kandydat próbujący się przebranżowić może być skłonny pracować za odpowiednio niższą pensję, zestresowany dwudziestokilkulatek będzie powolny w przyswajaniu nowej wiedzy, pięćdziesięcioletni pracownik być może wcale nie myśli jeszcze o emeryturze.

Podsumowanie

Nowoczesne prawo pracy obowiązujące w naszym kraju coraz lepiej chroni pracowników przed dyskryminacją związaną z wiekiem. Jeśli wahasz się, czy umieścić swoją datę urodzenia w życiorysie pamiętaj, że dla rekrutera twoje doświadczenie i umiejętności będą odgrywać znacznie ważniejszą rolę niż twój wiek.